أعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

بخوان این سوره را به نام خدای رحمتگر مهربان

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1) مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ (2) وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ (3) وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِی الْعُقَدِ (4) وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ (5)

دنیا پر از آفریده­هایی است که شرّشان ما را تهدید می­کند. راه امان از شرّ مخلوقات الهی چیست؟ این پرسشی است که افکار حقیقت طلب را به خود مشغول می­کند.

ای رسول ما! بگو پناه می­برم به پروردگار سپیده­دم؛ همان پروردگاری که تاریکی شب را می­شکافد و روشنایی صبح را در دل آن پدید می­آورد و هموست که می­تواند تاریکی شر را بشکافد و روشنایی خیر را در دل آن پدیـد آورد.«1» به او پنـاه می­برم از شرّ هر آنچه آفریده است.[1] آفریدگار پدیده­ها اوست و بی­تردید، دفع و رفع شرّ پدیده­ها در دست اوست«2» و از شرّ تاریکی، آنگاه که فراگیر شود و ما را از خطرات احتمالی اطرافمان غافل سازد«3» و از شرّ زنان جادوگر که به هنگام افسون کردن مردمان در گره­های جادو، سخت می­دمند و به سبب غفلتمان از سحرشان، در معرض آسیبشان هستیم«4» و از شرّ هر حسود، آنگاه که حسد می­ورزد و درصدد آسیب رساندن به ماست و ما از نیت او غافلیم.«5»

خدای متعالی اسبابی فراوان برای امان بخشیدن به انسان از شرّ آفرید­ه­ها تدارک دیده است. گاهی وجود همین اسباب و وسائط، مانند حجابی بر یک واقعیت، ما را از ناتوانی خود در محافظت از خویشتن غافل می­سازد، اما با توجه به شرّ برخی پدیده­ها می­توان فهمید که برای حفظ خویش از شرّ مخلوقات، چقدر عاجز و ناتوانیم. کافی است به تاریکی، سحر و حسادت توجه کنیم.

در میان تاریکی که از خطرات احتمالی غافلیم، چه راهی برای حفظ خویش داریم؟ اگر حیوان درنده یا گزنده­ای یا  انسان شروری بخواهد به ما آسیبی برساند، بی آنکه ما از وجود او آگاه باشیم؛ اگر ساحران با وِرد و جادو و دمیدن در گره­ها بخواهند ما را دچار مشکل سازند، بی آنکه ما از اصل مسحور شدن خویش و راه ابطال آن خبری داشته باشیم؛ اگر برادر یا دوستمان نسبت به ما حسادت بورزد و بخواهد ضرری به ما برساند، بی آنکه از نیت سوء او آگاه باشیم؛ در برابر این شرور نهان، چه کاری از دست ما بر می­آید و چه راهی برای نجات خویشتن از شرّ آنان سراغ داریم؟

اینجا دیگر اسباب و عوامل خدادادی پناه­ جستن از خطر به کار نمی­آید. فرصت مناسبی است تا ناتوانی خویش را با همه وجود دریابیم و به دنبال پناه و پناهگاه حقیقی باشیم. باید بدانیم که حتی اشرف مخلوقات6 هم در دفع شرّ مخلوقات خدا باید به آفریننده آنها پناه ببرد و جز این راهی نیست.

صدق الله العلی العظیم