دریافت

أعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

بخوان این سوره را به نام خدای رحمت­گر مهربان

قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ (1) لا أَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ (2) وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ (3) وَ لا أَنا عابِدٌ ما عَبَدْتُّمْ (4) وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ (5) لَکُمْ دینُکُمْ وَ لِیَ دینِ (6)

کافران، رسول خدا6 را به سازشکاری و همگرایی در عبادت و دین دعوت می­کنند و در این باره اصرار می­ورزند.

ای پیامبر توحید! بگو : اى کافران«1» نه من می­پرستم آنچه را که شما مى­پرستید«2» و نه شما پرستنده کسى هستید که من او را مى­پرستم«3» برای اینکه کافران تو را پرستنده معبودهای پیشین خود نخوانند و برای سازشکاری در فشار قرار ندهند، چنین ادامه بده: و نه من پرستنده چیزى هستم که شما آن را در گذشته پرستیدید«4» و تأکید می­کنم: نه شما پرستنده کسى هستید که من او را مى­پرستم«5» اینک که هیچ وجه اشتراکی میان معبود من و شما نیست، دین شما براى خودتان و دین من هم براى خودم.«6»

بدین ترتیب، خدای احد و واحد به رسولش6 فرمان می­دهد تا بر سازش­ناپذیری عبادی و دینی خود با کافران تأکید فرماید و آنان را از خیال خام سازش ناامید سازد. آنان باید بفهمند که عبادت موحد با عبادت مشرک، جمع شدنی نیست. موحد اگر بخواهد با مشرک سازش کند، باید غیر خدا را هم بپرستد و در این صورت، موحد نخواهد بود. مشرک نیز اگر بخواهد با موحد سازش کند، باید فقط خدا را بپرستد و آنگاه مشرک نخواهد بود.

بنابراین با حفظ وصف موحد و مشرک، عبادت این دو گروه هرگز قابل جمع نیست. وقتی همگرایی در عبادت ممکن نباشد، همگرایی در دین هم ممکن نخواهد بود، زیرا دین مجموعه­ای از مسائل اعتقادی و رفتاری است که روح واحد همه آنها عبادت معبود است.

صدق الله العلی العظیم

دریافت