أعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

بخوان این سوره را به نام خدای رحمتگر مهربان

‏لَمْ یَکُنِ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ وَ الْمُشْرِکینَ مُنْفَکِّینَ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ (1) رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ یَتْلُوا صُحُفاً مُطَهَّرَةً (2) فیها کُتُبٌ قَیِّمَةٌ (3) وَ ما تَفَرَّقَ الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَیِّنَةُ (4) وَ ما أُمِرُوا إِلاَّ لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفاءَ وَ یُقیمُوا الصَّلاةَ وَ یُؤْتُوا الزَّکاةَ وَ ذلِکَ دینُ الْقَیِّمَةِ (5) إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ وَ الْمُشْرِکینَ فی‏ نارِ جَهَنَّمَ خالِدینَ فیها أُولئِکَ هُمْ شَرُّ الْبَرِیَّةِ (6) إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ (7) جَزاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها أَبَداً رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ (8)

خدای متعالی به لطف خویش، پاسخ­گویی به نیاز هدایتیِ بندگانش را بر عهده می‌گیرد و برای ایشان رسول و کتاب آسمانی می­فرستد. براساس همین سنت، برای همه انسانها از جانب خدا و توسط پیامبران الهی:، کتاب آسمانی آورده شد. هر بار که پیامبری الهی مبعوث ­شد و کتابی آسمانی را تلاوت کرد، حجت خدا بر انسانهایی که صدای وحی به گوششان رسید، تمام گشت.

بر همین اساس، مردمان در طول تاریخ به دو گروه کلی تقسیم شدند: «اهل کتاب»؛ یعنی آنان که به پیامبران الهی: و کتب آسمانی ایمان آوردند و ایمان خویش را حفظ کردند و «مشرکان»؛ یعنی آنان که به رسولان: و کتب الهی ایمان نیاوردند و یا به مرور زمان، ایمان خویش را به فراموشی سپرده و گرفتار شرک شدند.

در برهه­ای از تاریخ بشر، پس از آنکه سالهای طولانی از آمدن پیامبر خدا عیسی7 و آوردن کتاب آسمانی انجیل می­گذشت، این دو گروه بار دیگر نیازمند هدایت الهی و مشمول سنت ارسال رسول و انزال کتاب آسمانی بودند.

اینک آخرین فرستاده خدا آمده و همه جهانیان را به قرآن کریم دعوت کرده است. این بار هم آدمیان به دو گروه تقسیم شده­اند: برخی به او ایمان آورده­اند و گروهی به او کفر ورزیده­اند. با آمدن رسول خدا6 و تلاوت قرآن از جانب ایشان، حجت بر آنان تمام شده است؛ پس کافران منتظر چه هستند؟ نکند در انتظار ظهور رسولی دیگر ایام سپری می­کنند؟ چگونه است که با خیالی آسوده به رسول خدا6 و قرآن او کفر می­ورزند؟ شاید اینان هنوز هم خدا را ضامن هدایت خویش می­بینند.

کسانى از اهل کتاب و مشرکان که به پیامبر اسلام کافر شدند، از سنّت خدا بر هدایت آدمیان جدا نبودند تا اینکه آن دلیل آشکار برایشان بیاید و حجّت بر آنان تمام شود.«1» آن دلیل آشکار، فرستاده­اى از جانب خداست که صحیفه­هاى پاک را بر آنان تلاوت مى­کند.«2» در آن صحیفه­ها نوشته­هایى است که احکام و معارف الهى را که برپا دارنده امور جامعه انسانى است، بیان مى­کند«3» و کسانى که کتاب آسمانى برایشان آورده شد (اهل کتاب و مشرکان)،[1] دچار پراکندگى نشدند، مگر پس از آنکه آن دلیل روشن برایشان آمد. گروهی به پیامبر اسلام ایمان آوردند و گروهی کفر ورزیدند.«4» آنان به چیزى جز این فرمان نیافته بودند که خدا را بپرستند و اطاعت و عبادت را ویژه او کنند و بى آنکه از راه اعتدال منحرف شوند، در راه او گام بسپرند و نماز را برپا دارند و زکات بپردازند. این است آن دین الهى که در قرآن و دیگر کتابهاى آسمانى بیان شده و آن است برپادارنده مصالح جامعه انسانى.«5» همانا کسانی از اهل کتاب و مشرکان که به پیامبر اسلام کافر شدند، قطعاً در آتش دوزخ خواهند بود و در آنجا ماندگارند. اینان‌اند که بدترین آفریدگان‌اند.«6» همانا کسانى که به پیامبر اسلام ایمان آورده و کارهاى شایسته کردند، آنان‌اند که بهترین آفریدگان‌اند.«7» سزاى آنان نزد پروردگارشان بوستانهاى جاوید بهشتى است با درختانى انبوه که از زیر آنها نهرها روان است. در آنجا براى همیشه ماندگارند. خدا از آنان خشنود است و آنان نیز از خدا خشنودند. این پاداش کسى است که از پروردگارش بترسد.«8»

آری، رسول اکرم6 مصداق همان بیّنه­ای است که با آمدنش انسانها از شمول سنت الهی آمدن بیّنه خارج می­شوند؛ پس بی‌توجهی به این بیّنه و کفر ورزیدن به دعوت حق او، به عذاب منتهی شده، انسان را در زمره بدترین جنبندگان قرار می­دهد و ایمان به او و عمل براساس دین قیمّ اسلام، انسان را در جرگه بهترین مخلوقات قرار می‌دهد و به بهشت و رضایت خدا نائل می­کند.

صدق الله العلی العظیم