أعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

بخوان این سوره را به نام خدای رحمتگر مهربان

وَ الْعادِیاتِ ضَبْحاً (1) فَالْمُورِیاتِ قَدْحاً (2) فَالْمُغیراتِ صُبْحاً (3) فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً (4) فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً (5) إِنَّ الْإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ (6) وَ إِنَّهُ عَلى‏ ذلِکَ لَشَهیدٌ (7) وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدیدٌ (8) أَ فَلا یَعْلَمُ إِذا بُعْثِرَ ما فِی الْقُبُورِ (9) وَ حُصِّلَ ما فِی الصُّدُورِ (10)

إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبیرٌ (11)سوگند به آن اسبها که نفس زنان تازان‌اند«1» و سوگند به آنها که با نواختن و تاختن بر سنگلاخها با سمهایشان شراره آتش برآورندگان‌اند«2» و سوگند به آنها که بامدادان یورش برندگان‌اند«3» و با آن یورش، غبارى برانگیختند«4» و بدین وسیله میان جمعی درآمدند«5» به آنها سوگند که انسان نسبت به پروردگارش بسیار بی­توجه و ناسپاس است«6» و او قطعاً بر بی­توجهی و ناسپاسی خود گواه است«7» و آنچه به رغم این گواهی، او را به این وضعیت دچار ساخته، آن است که او به شدت شیفته خیر است.«8»

در این قسمها سخن از سوارانی است[1] که با شور و نشاط فزاینده، بر پشت اسبهای تیزتک نشسته، می­تازند و پیروزمندانه میان جمعی در می­آیند، اما نسبت به پروردگارشان بی­توجه و دربرابر او ناسپاس‌اند. خودشان بندگان پروردگار، اسبهایشان مخلوق خدا و شور و نشاط فزاینده­شان از لطف خداست، اما از همه این معانی غافل‌اند و از این توان خدادادی در راه او بهره نمی‌برند. این سوگندها نمایی گله­مندانه از بی­توجهی و ناسپاسی انسان نسبت به پروردگار خویش است و در جواب قسم­ به همین معنی تصریح می­گردد.[2]

این انسان بی­توجه و ناسپاس، آیا نمى داند آن روز که دفن شدگانِ در گورها برانگیخته مى شوند«9» و آنچه در سینه هاست همه فاش مى گردد.«10» به یقین، آن روز پروردگارشان به آنان آگاه است.«11»

انسان، ناسپاس است، چون شیفته خیر است؛ یعنی هر چه را به سود خود می­داند، دوست می­دارد و به سوی آن متمایل می­شود که وصفی فطری و خدادادی است، اما اگر مدیریت نشود و به سوی خدا جهت نگیرد، خودمحوری را به جای خدامحوری می­نشاند و آدمی را به ورطه بی­توجهی نسبت به پروردگار و ناسپاسی دربرابر او می­کشاند. توجه به خبیر بودن پروردگار و ظهور آن در قیامت، زمینه انحراف حب خیر و انقطاع از خدا و ناسپاسی دربرابر او را از وجود انسان می­زداید و چنین انسانی، انرژی فزاینده خدادادی خود را در راه رسیدن به پروردگارش بسیج می­کند.

صدق الله العلی العظیم